Otwarcie wystawy fotografii Czesława Polcyna DZIECI ŚWIATA

Czesław Polcyn – fotograf o naturze podróżnika Od wczesnej młodości zajmuje się fotografią. Kolejne setki wykonywanych zdjęć hobby zmieniły w zawód, a fotograficzna pasja stała się przygodą życia. Życia pełnego nowych krajobrazów, podróży, a nade wszystko ludzi rozświetlanych ciepłym spojrzeniem autora zdjęć. Od 1992 roku jest członkiem działającego w Radomsku Towarzystwa Fotograficznego im Edmunda Osterloffa. Aktywnie uczestniczy w licznych plenerach i wystawach organizowanych przez Towarzystwo w Polsce i za granicą. Ponadto brał udział m.in.: w kieleckich i krakowskich plenerach fotograficznych. Zajmuje się także fotografią prasową, stale współpracuje z „Gazetą Radomszczańską”, jego zdjęcia publikowała „Gazeta Wyborcza”, „Niedziela”, „Nowożeńcy”… Wiele fotografii Polcyna można odnaleźć w albumach: Pilica. Piękno zagrożone, Rezerwaty ziemi piotrkowskiej, Nad górną Wartą i w książce Dziepłuć. Przeszłość jest niedokładna. Kolejne lata otwierają kalendarze wypełnione zdjęciami Czesława Polcyna. Odrębny obszerny materiał w dorobku fotografa stanowią reportaże z różnego typu uroczystości. Indywidualne wystawy Polcyna są zapisem licznych podróży po Europie, Afryce, Azji. Publiczność radomszczańska miała okazję zapoznać się z zapisem peregrynacji szlakiem Mojżesza, poszukiwaniem wspólnych i odrębnych klimatów kulturowych Egiptu i Ziemi Świętej, kulturami Morza Śródziemnego. Miała możność skonfrontować zakodowaną w nas pamięć biblijną i historyczną z wymykającą się tym porządkom rzeczywistością. Indywidualne wystawy poświęcone kulturom Morza Śródziemnego prezentował Polcyn w Radomsku i Krakowie. Obecnie w Rzejowicach można zobaczyć wystawę, która jest skrótowym obrazem fascynacji Polcyna okolicami swojego dzieciństwa. Przedborski Park Krajobrazowy to kolejny etap fascynacji krajem dzieciństwa.W Krakowie artysta prezentował niedawno tajemniczy świat nietoperzy jurajskich jaskiń. Prezentowana w Miejskiej Bibliotece w listopadzie ub.r. w Radomsku wystawa Mikrokosmos najbliższy pozwalała przyjrzeć się z bliska zatrzymanemu w makroobiektywie mikroskopijnemu życiu, stanowiącemu zazwyczaj tylko barwne szumy w naszej pospiesznej rzeczywistości. A przecież pozwlającemu na postawienie tak samo istotnych pytań, jak te, które rodzi kosmos.