REGION:

Urodził się w Jedlnie koło Radomska Roman Rypson, podpułkownik pilot Wojska Polskiego II RP. W czasie I wojny światowej działał w tajnej Polskiej Organizacji Wojskowej, w listopadzie 1918r. brał czynny udział w rozbrajaniu austriackich wojsk okupacyjnych w Radomsku i okolicach. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do rodzącego się z gruzów Wojska Polskiego. Wraz z Pułkiem Ułanów Krechowieckich walczył z Ukraińcami w Galicji Wschodniej w 1919r, a następnie w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920r. W 1924r. wstąpił do Szkoły Pilotów w Bydgoszczy, a następnie Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Lotniczych w Grudziądzu. W czasie wojny obronnej 1939r. kierował 46 Eskadrą Obserwacyjną w ramach Armii „Pomorze”. Po kapitulacji przebywał do końca wojny w niemieckich oflagach. Następnie podjął pracę w strukturach lotniczych Wojska Polskiego. W 1952 r. został zwolniony z pracy i natychmiast aresztowany. Sądzono go za szpiegostwo, był to jeden z wielu politycznych procesów epoki stalinowskiej. 28 kwietnia 1953 r. ppłk Roman Rypson został zamordowany z wyroku komunistycznego sądu.

 

Urodził się w Radomsku Jan Benigier, reprezentant Polski w piłce nożnej, uczestnik Igrzysk Olimpijskich w Montrealu w 1976 r. Jest on wychowankiem Stali Radomsko. W swojej karierze reprezentował takie kluby jak Czarni Radomsko, Start Łódź, Zawisza Bydgoszcz (1970-1972), Ruch Chorzów (1972-1980, 1982-1983), Polonia Bytom (1983-1986). Swoje największe ligowe sukcesy święcił z drużyną z Chorzowa. W sumie rozegrał w polskiej ekstraklasie 229 spotkań, strzelił 74 bramki, zdobył 3 tytuły mistrza Polski (1974-75, 1979) oraz Puchar Polski (1974). W reprezentacji zagrał 4-krotnie, w tym podczas Igrzysk Olimpijskich w Montrealu zdobywając drużynowo srebrny medal. Od zespołu prowadzonego przez Kazimierza Górskiego okazali się lepsi tylko reprezentanci NRD. Po zakończeniu kariery piłkarskiej pracował jako trener, sędzia, a także działacz sportowy. Został odznaczony Srebrnym Medalem za wybitne Osiągnięcia Sportowe oraz Srebrnym Krzyżem Zasługi.

 

Wykonano wyrok śmierci na komendancie Konspiracyjnego Wojska Polskiego Stanisławie Sojczyńskim ps. „Warszyc”, a także jego pięciu podwładnych: Ksawerym Błasiaku ps. „Albert”, Henryku Glapińskim ps. „Klinga”, Albinie Ciesielskim ps. „Montwiłł”, Marianie Knopie ps. „Własow”, Stanisławie Żelanowskim ps. „Nałęcz”. Wymienieni zostali skazani podczas procesu, który odbył się w dniach 9-14 grudnia 1946r. przed Wojskowym Sądem Rejonowym w Łodzi. Oskarżonym zarzucono, iż w latach 1945 – 1946 zbrojnie dążyli do zmiany ustroju Polski. Był to proces pokazowy, szeroko relacjonowany w partyjnej prasie. Oskarżeni nie mieli szans na obronę swoich racji. Prezydent Bolesław Bierut nie skorzystał z prawa łaski wobec skazanych. Wyrok został wykonany poprzez rozstrzelanie na strzelnicy na łódzkim Brusie. Do dziś nie udało się ustalić miejsca pochówku zamordowanych żołnierzy KWP. 14 października 1992r. Sąd Wojewódzki w Łodzi unieważnił wyrok WSR z 1946r., rehabilitując tym samym „Warszyca” i jego podwładnych.