REGION: – MUZEUM REGIONALNE W RADOMSKU

1 lipca 1728		Ojciec gwardian Wąsowski przełożony klasztoru O. O. Franciszkanów w Radomsku przystąpił do przebudowy klasztoru.
1 lipca 1915		Komendant Legionów Polskich, feldmarszałek porucznik (gen. dyw.) Karol Durski-Trzaska przeprowadził inspekcję garnizonu Radomsko.
3 lipca 1863		Powstanie Styczniowe. Oddział A. Lütticha walczył z kozakami koło Chorzenic.
4 lipca 1932		doszło w nocy do pożaru w młynie motorowym Stanisława Szykulskiego na ulicy Brzeźnickiej 3 (dziś Warszyca) obok torów kolejowych. Gazeta Radomskowska pisała, iż miasto zostało oświetlone łuną ognia, która nie przeszła uwadze mieszkańców. Tłumy ludzi wyszły na ulice, by oglądać rozszalały żywioł. Ogromna liczba gapiów przy torze kolejowym sprawiła, że pociąg z Częstochowy do Radomska zwolnił zupełnie biegu. Pożar w szybkim czasie ogarnął górne piętra i przeniósł się na pokryty papą dach. Na pomoc przybyły trzy wozy strażackie, które podłączyły się do zbiornika fabrycznego, rzeki Radomki oraz pompy miejskiej. Akcja trwała nieustannie do godziny 4 rano. Udało się ocalić parową maszynę, kotłownię oraz przylegające do niej magazyny. W gaszeniu pożaru pomagała ochotnicza straż ze Stobiecka Miejskiego. Właściciel posiadłości feralnej nocy przebywał w Warszawie, gdzie starał się o pożyczkę na uruchomienie nieczynnego młyna. Przyczyny pożaru nie były znane, straty zaś ogromne. Szykulski nie uruchomił ponownie działalności.
6 lipca 1945		Powstaje Grupa „Manewr”, której podstawową siłę stanowią żołnierze byłego Batalionu „Ryś”, dowódcą Grupy jest kpt. „Warszyc”.
7 lipca 1839		uroczyście otwarto szpital św. Aleksandra w Radomsku. Budowa trwała dwa lata, budynek ulokowano przy zbiegu ulicy Strzałkowskiej (dziś Wyszyńskiego) oraz Długiej (Fabianiego). Plac pod budowę podarował prezes Rady Szczegółowej Opiekuńczej Marcin Ziółkowski. Do tego terenu dołączono dwa ogródki w celu pogłębienia terenu szpitala. Prace pod kierunkiem byłego żołnierza napoleońskiego Krauzego zostały ukończone w rekordowo szybkim czasie. Oprócz Ziółkowskiego największy wkład w fundację szpitala mieli Wojciech Ziembiński, Franciszek Królikiewicz oraz mgr farmacji Kazimierz Soczołowski, który dodatkowo zobowiązał się wydawać nieodpłatnie lekarstwa ze swojej apteki dla chorych przez pierwszy rok. Pierwotnie szpital był jednopiętrowy, przeznaczony na 30 łóżek szpitalnych. Przebudowano go i odremontowano w latach 20. XX w. Uzupełniono wtedy również wyposarzenie szpitalne w postaci narzędzi medycznych i sprzętu diagnostycznego. Budynek służył do 2011 r., kiedy to szpital został przeniesiony do nowej siedziby.
13 lipca 1834		urodził się w Michalewie koło Mińska Litewskiego Józef Adam Grekowicz. Pochodził z rodziny ziemiańskiej. Studiował na Akademii Wojskowej w Petersburgu. Następnie pełnił służbę w wojsku carskim, stacjonował z witebskim pułkiem w Kaliszu. Tam włączył się w przygotowania do powstania przeciwko Rosjanom. Został mianowany przez Rząd Narodowy pułkownikiem. Z 22/23 stycznia 1863 r. uderzył wraz ze sformowanym przez siebie oddziałem na Radomsko. Atak zakończył się klęską , załoga rosyjska była dobrze poinformowana o zamiarach powstańców. Grekowicz zdołał wycofać oddział w lasy i pozostał tam, aż do połączenia się z odziałem Apolinarego Kurowskiego. Brał udział w bitwie pod Miechowem 17 lutego 1863 r. Był naczelnikiem sił zbrojnych woj. krakowskiego, gdzie odpowiadał za formowanie nowych oddziałów. Po upadku powstania styczniowego emigrował do Turcji, Szwajcarii i Francji. Pod koniec życia osiadł we Lwowie, gdzie zmarł 26 lipca 1912 r.
17 lipca 1921		w letni niedzielny dzień odbył się festyn miejski z okazji otwarcia parku Św. Jana przy ówczesnej ulicy Częstochowskiej (dziś Piłsudskiego) w Radomsku. Impreza cieszyła się dużą popularnością, o czym świadczyła zgromadzona publika. Radomszczan zabawiały dwie orkiestry, nie brakowało też innych atrakcji. Historia parku sięga czasów I wojny światowej, kiedy to podjęto w tym miejscu prace regulacyjne nad kierunkiem biegu Radomki. Tak w ciągu kilku lat z błotnistego, bezużytecznego terenu powstało pięknie udekorowane miejsce odpoczynku dla wszystkich radomszczan. Stało się to możliwe dzięki inicjatywie burmistrzów Stefana Kosteckiego (1917-1918) i Jana Szwedowskiego (1918-1919 i 1922-1925). Projekt parku ze stawem w części zachodniej i figurą św. Jana Nepomucena wykonał Franciszek Szanior. Park został oddany w dzierżawę spółce „Sport Wodny”. Do wybuchu wojny atrakcją dla mieszkańców była wypożyczalnia kajaków.
17 lipca 1942		okupant niemiecki dopuścił się okrutnej zbrodni na 11 osobach we wsi Dmenin. Wśród straconych był także 12 letni chłopiec. Egzekucję zarządził komendant gestapo w Radomsku Willi Berger. Miała być to kara za śmierć volksdeutscha z Teodorowa (niemiecka kolonia), który tak naprawdę zginął od rany zadanej mu przez nietrzeźwego współtowarzysza. Rzeczywistym celem gestapo było zastraszenie ludności Radomska i powiatu. W dniu egzekucji żandarmeria obstawiła drogi wylotowe ze wsi, zaś wszystkich przechodniów pod przymusem kierowała pod remizę. Na miejsce przywieziono skazańców wybranych z miejskiego aresztu w Radomsku. Powieszono ich na oczach bezsilnego tłumu. Świadkami zbrodni byli również członkowie polskiego podziemia zbrojnego, którzy w szybkim czasie złożyli raport zwierzchnikom. Po tym zdarzeniu partyzanci postanowili odpowiedzieć. Na Willego Bergera, a także jego zastępcę Johana Wagnera wydano wyrok śmierci. Do przeprowadzenia zadania wyznaczono Bronisława Skoczyńskiego ps. „Robotnik” oraz Zygmunta Czerwińskiego ps. „Staw”. Do zasadzki na gestapowców doszło 27 maja 1943 r. Wyrok został wykonany.
25 lipca 1988		zmarł Czesław Kałkusiński ps. „Czechura”, autor słów piosenki „Jędrusiowa dola” – zob. 20 marca 1912 r.
27 lipca 1914		urodził się w Słupcy Aleksy Rdesiński ps. „Szary”. W 1936 r. po ukończeniu Państwowego Seminarium Nauczycielskiego został powołany do wojska, gdzie odbył służbę w 68 PP. W 1938 r. otrzymał etat nauczyciela we wsi Zagórze pod Radomskiem. Podczas wojny obronnej walczył jako żołnierz 68 PP Armii Poznań, w wyniku okrążenia cały jego batalion dostał się do niewoli. W czasie transportu do Woldenbergu podjął udaną ucieczkę i wrócił w grudniu 1939 r. do Zagórza. Został zwerbowany przez dawnych kolegów nauczycieli do pracy w konspiracji. Jako przedwojenny podoficer „Szary” prowadził szkolenia bojowe oddziałów partyzanckich. Brał czynny udział w akcjach bojowych m.in. podczas ataku na Radomsko z 7/8 sierpnia 1943 r., starciach pod Krzepinem, Kossowem i Michałowem w 1944 r. Po zajęciu ziemi radomszczańskiej przez Sowietów, wyjechał do rodzinnej Słupcy. Tam wobec zainteresowania Milicji jego osobą, zarejestrował się w komisji poborowej ukrywając stopień wojskowy. Wcielono go do Wojska Polskiego, w którym pełnił służbę na terenie okupowanych Niemiec do października 1945 r. Do emerytury pracował jako nauczyciel w liceum w Słupcy. Zmarł 9 grudnia 1995 r. w stopniu kapitana WP.
lipiec 1915		Oficerem werbunkowym Biura Werbunkowego w Radomsku Departamentu Wojskowego NKN został ppor. Zygmunt Klemensiewicz.
lipiec 1915		W oparciu o radomszczański oddział zorganizowano dom dla rekonwalescentów w Kamieńsku.
lipiec 1943		Stanisław Sojczyński awansował do stopnia porucznika.
lipiec 1944		Powołano Ul „Wartę” w skład której weszły trzy samodzielne roje: Rój „Obraz” – Częstochowa, Rój „Metal” – Radomsko, Rój „Sosnówka” – Piotrków.
lipiec–listopad 1946		Wydział Śledczy WUBP w Łodzi przeprowadził śledztwo z zastosowaniem okrutnych metod. Wywierana na „Warszyca” ogromna presja fizyczna i psychiczna nie przyniosła pożądanego skutku. Plany skłonienia go do potępienia siebie i KWP załamały się całkowicie.