REGION:

W II Liceum Ogólnokształcącym im. Krzysztofa Kamila Baczyńskiego w Radomsku odbyły się uroczyste obchody z okazji 60-lecia istnienia placówki. Z okazji jubileuszu została wydana monografia II LO, z którą to można zapoznać się m.in. w bibliotece muzealnej.

Jednostki 7 Korpusu Pancernego gwardii Armii Czerwonej zajęły Radomsko i okolicę po krótkotrwałych walkach. Już w godzinach rannych drogą z Przedborza ewakuowały się kolumny niemieckich wojsk w kierunku na Wieluń. Wśród nich znajdowały się grupy niemieckich uciekinierów cywilnych. Pierwszy radzieckie czołgi pojawiły się w mieście na ul. Przedborskiej we wczesnych godzinach popołudniowych. Była to najprawdopodobniej przednia straż 53 brygady pancernej gwardii. Sama brygada wdarła się do miasta ok. godz. 15.00. Późno w nocy dotarły na miejsce kolejne pododdziały 7 Korpusu Pancernego. Szybkie pojawienie się wojsk radzieckich zaskoczyło Niemców do tego stopnia, iż wielu nie zdążyło się ewakuować. Na rynku został zabity burmistrz Neber. Radzieccy żołnierze przemierzali miasto ostrzeliwując uciekających w popłochu Niemców. Następnego dnia miasto było już wolne od hitlerowskiego okupanta, zakończył się dla radomszczan tragiczny ponad pięcioletni okres wojny.

Nad ranem 24 stycznia 1863 r. oddział powstańczy pod dowództwem oficera wojsk carskich Józefa Grekowicza podjął próbę opanowania Radomska. Pierwsze założenia mówiły o zajęciu Piotrkowa Trybunalskiego, lecz wobec powiększenia tamtejszego garnizonu rosyjskiego, uznano je za niewykonalne. Powstańcy wyruszyli wieczorem 22 stycznia w stronę Radomska, zatrzymując się po drodze w Kamieńsku. Przyjmuje się, że oddział mógł liczyć 300 osób. Uzbrojenie stanowiło kilkadziesiąt strzelb myśliwskich, kosy, kije itp. Do Radomska oddział wkroczył 24 stycznia o 3 nad ranem. Bez wątpliwości należy stwierdzić, iż Rosjanie byli powiadomieni o ruchach powstańców i przygotowali zasadzkę. Gdy oddział Grekowicza pojawił się na rynku, odezwały się strzały rosyjskich żołnierzy. Powstańcy pomimo znalezienia się w potrzasku, odpowiedzieli ogniem. Wobec widma zagłady oddziału, dowódca nakazał odwrót, który jednak przemienił się w bezwładną ucieczkę. Atak zakończył się niepowodzeniem, ale należy zaznaczyć, iż była to jedna z niewielu akcji przeprowadzonych w całym Królestwie Polskim.  

Radomsko było świadkiem niezwykłego zjawiska świetlnego w postaci zorzy polarnej. Na wschodniej stronie miasta zaobserwowano zaczerwienie nieba na znacznej przestrzeni. Wskutek tego, iż była to część fabryczna miasta, zjawisko wzięto za olbrzymi pożar. Czerwona łuna przesuwała się w kierunku południowym, by zniknąć w ciągu kilku godzin. W czasie trwania tego spektaklu na ulicach miastach pojawiło się mnóstwo mieszkańców, by oglądać, jak myślano z przerażeniem, pożar fabryki. Zaalarmowano nawet straż pożarną, która w szybkim czasie wyjechała w kierunku czerwonej łuny i bez efektu szukała pożaru. Zorza była widoczna w wielu krajach Europy, w Ameryce i Kanadzie. Wszędzie wywoływała odczucie fascynacji pomieszanej ze strachem. W związku z wybuchem II wojny światowej zjawisko to zaczęto utożsamiać z II tajemnicą fatimską z 1917 r., którą pozwolę sobie zacytować: „Gdy zobaczycie noc rozświetloną nieznanym światłem, wiedzcie, że jest to wielki znak, który da wam Bóg, iż nadchodzi kara dla świata za jego zbrodnie w postaci wojny…”.

Nad ranem 24 stycznia 1863 r. oddział powstańczy pod dowództwem oficera wojsk carskich Józefa Grekowicza podjął próbę opanowania Radomska. Pierwsze założenia mówiły o zajęciu Piotrkowa Trybunalskiego, lecz wobec powiększenia tamtejszego garnizonu rosyjskiego, uznano je za niewykonalne. Powstańcy wyruszyli wieczorem 22 stycznia w stronę Radomska, zatrzymując się po drodze w Kamieńsku. Przyjmuje się, że oddział mógł liczyć 300 osób. Uzbrojenie stanowiło kilkadziesiąt strzelb myśliwskich, kosy, kije itp. Do Radomska oddział wkroczył 24 stycznia o 3 nad ranem. Bez wątpliwości należy stwierdzić, iż Rosjanie byli powiadomieni o ruchach powstańców i przygotowali zasadzkę. Gdy oddział Grekowicza pojawił się na rynku, odezwały się strzały rosyjskich żołnierzy. Powstańcy pomimo znalezienia się w potrzasku, odpowiedzieli ogniem. Wobec widma zagłady oddziału, dowódca nakazał odwrót, który jednak przemienił się w bezwładną ucieczkę. Atak zakończył się niepowodzeniem, ale należy zaznaczyć, iż była to jedna z niewielu akcji przeprowadzonych w całym Królestwie Polskim.  

Odbyły się w Radomsku uroczystości upamiętniające rocznicę wybuchu powstania styczniowego. Utworzono Komitet Obchodów na czele którego stanął znany z przychylności dla Legionów Polskich burmistrz Franciszek Goszczyński. W przebiegu uroczystości brały udział cechy rzemieślnicze, straż ogniowa, młodzież szkolna, a także liczne zgromadzeni radomszczanie. Po uroczystej mszy utworzono pochód, który udał się pod krzyż powstańców 1863 r.,  gdzie złożono hołd poległym. Wieczorem w sali teatralnej  odbył się okolicznościowy wykład dr Stanisława Wędkiewicza, po nim zaś zaprezentowano sztukę Jerzego Żuławskiego „Dyktator” w reżyserii Stanisława Niemca. Władze legionowe przywiązywały wielką wagę do obchodów rocznic narodowych, a okupujący Radomsko Austriacy na nie przyzwalali. Same uroczystości miały wzmagać ducha patriotycznego wśród mieszkańców, a przez to zachęcać do wstępowania do Legionów, których oddział również kwaterował w mieście.